خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک وباآلود

حضرت علی علیه السلام درباره متاع دنیا می‌فرمایند:

مردم! خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک وباآلود که از آن چراگاه دورى‌تان باید نمود. دل از آن کندن خوشتر تا به آرام رخت در آن گشادن، و روزى یک روزه برداشتن پاکیزه تر تا ثروت آن را روى هم نهادن. آن که از آن بسیار برداشت به درویشى محکوم است و آن که خود را بى نیاز انگاشت با آسایش مقرون.

آیا هیچ عاقلی به تکه گیاهی خشک و بی‌روح توجه می‌کند مخصوصا اگر آغشته به ویروس وبا باشد؟!! خواسته‌های دنیوی همین حالت را دارند بنابراین اگر بینش و بصیرت ما علوی شود دل کندن از مال دنیا بسیار خوش‌تر از غوطه‌ور شدن در آن است.

اگر ما دنیا را مثل یک قهوه‌خانه‌ی بین راهی ببینیم ، توشه یک روز خود را برمی‌داریم و از آنجا دل می‌کنیم. راحت و بی‌دغدغه! اما اگر کسی در اطراف همین قهوه‌خانه زمین بخرد و سرمایه گذاری کند ،سرنوشتی جز درویشی و فقر ندارد. او باید بداند که فردا می‌رود و نمی‌تواند زمینش را با خودش ببرد! 

مطالب بیشتر:

دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش

کم‌تر از آب بینی بُز زکامی

مشمئزکننده‌تر از استخوان خوک مرده در دست جذامی 

ناچیزتر از نیم‌خورده ملخ

ادامه مطلب